W wyroku tym Trybunał Sprawiedliwości podkreślił, że w świetle prawa unijnego (dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich) przed zawarciem umowy, konsument powinien uzyskać od banku rzetelną, zrozumiałą i wyczerpującą informację o wszelkich aspektach, istocie i skutkach związanych z zaciągnięciem kredytu denominowanego do waluty obcej. Trybunał wskazał także, że już z treści samej umowy winno wynikać przede wszystkim:
– w oparciu o jakie mechanizmy i kryteria bank będzie ustalał kurs waluty obcej, w oparciu o który miałyby być wyliczane raty i zadłużenie kredytowe,
– powody, dla którego w ogóle miałby być stosowany mechanizm waloryzacji kredytu do kursu CHF.
Konsument przed zawarciem umowy kredytowej powinien więc rzeczywiście wiedzieć, jakie konsekwencje ekonomiczne wiążą się lub mogą się dla niego wiązać z zaciągnięciem umowy powiązanej kursem waluty obcej.
