Kolejnym ważnym wyrokiem zapadłym w odniesieniu do kredytów frankowych, jest wyrok wydany w sprawie C-118/17 Zsuzsanna Dunai przeciwko ERSTE Bank Hungary Zrt. W wyroku tym Trybunał doszedł do przekonania, że jeśli chodzi o art. 6 ust. 1, Trybunał orzekł również, że należy go interpretować w ten sposób, że warunek umowny, którego nieuczciwy charakter stwierdzono, należy co do zasady uznać za nigdy nieistniejący, wobec czego nie może on wywierać żadnych skutków w sferze konsumenta, z konsekwencją odtworzenia sytuacji prawnej i faktycznej, w której konsument znalazłby się w przypadku braku tego warunku (zob. podobnie wyrok z dnia 21 grudnia 2016 r., Gutiérrez Naranjo i in., C‑154/15, C‑307/15 i C‑308/15, EU:C:2016:980, pkt 61). TSUE wskazał także, że państwa członkowskie mogą wprowadzać w życie przepisy zapobiegające stosowaniu abuzywnych klauzul umownych, jednak regulacje te nie mogą osłabiać ochrony konsumentów gwarantowanej dyrektywą 93/13. Powyższe stanowisko TSUE ma kluczowe znaczenie w kontekście skutków polskiej ustawy antyspreadowej. Ustawa antysperadowa ma co prawda znacznie mniejszy zakres działania niż ustawa węgierska, która nakazywała wsteczne przeliczenie kredytu według kursu średniego banku centralnego. Niezależnie od tego, nawet jednak w odniesieniu do ustawy węgierskiej, TSUE zadecydował, że tego typu regulacja nie może uniemożliwiać dochodzenia dalej idących roszczeń, a wynikających z nieuczciwości całego mechanizmu ryzyka walutowego (a nie tylko klauzuli spreadu walutowego). Taki sam skutek więc należy odnieść do polskiej ustawy z 2011 r.
Spłacony kredyt frankowy a pozew — wszystko, o czym musisz wiedzieć
Czy można unieważnić spłacony kredyt? Eksperci E-Kancelarii wyjaśniają, jakie prawa mają Frankowicze, którzy spłacili swój kredyt.
