W wyroku tym Sąd Najwyższy wyraził kilka ważnych poglądów wymagających uwagi. Po pierwsze Sąd stwierdził, że ” Do celów przestrzegania przez przedsiębiorcę w stosunku do konsumenta wymagania przejrzystości zasadnicze znaczenie ma to, czy umowa wskazuje w sposób jednoznaczny powody i specyfikę mechanizmu przeliczania waluty, tak by konsument mógł przewidzieć, na podstawie transparentnych i zrozumiałych kryteriów, wynikające dla niego z tego faktu konsekwencje ekonomiczne (zob. uzasadnienie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 30 kwietnia 2014 r., nr C – 26/13, sprawa Árpad Kásler, Hajnalka Káslernè Rábai przeciwko OTP Jelzálogbank Zrt). Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy indeksacja prowadząca do zmiany wysokości świadczenia zobowiązanego stanowi w istocie wariant waloryzacji sądowej, mają zatem zastosowania do niej przesłanki określone w art. 358¹ § 3 k.c. nakazujące rozważenie interesów stron i zasad współżycia społecznego w określaniu zmiany wysokości umownego świadczenia (por. uzasadnienie wyroku z dnia 1 marca 2017 r., IV CSK 285/16, nie publ.).”
W tym bardzo ważnym stwierdzeniu SN wskazał, że waloryzacja umowna (indeksacja) może być stosowana jako sposób na ochronę wartości nabywczej pieniądza, a nie w oderwaniu od tych zmian. Wskazuje to na możliwe naruszenie przez umowę zasad współżycia społecznego, jeżeli indeksacja do kursu waluty obcej jest oderwana od zmian siły nabywczej polskiego złotego – co miało miejsce w przypadku zmiany kursu CHF. Warto przy tym dodać, że na naruszenie zasad stosowania waloryzacji umownej zwracały także uwagę sądy powszechnie, czego przykładem jest choćby wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2018 r. (XXIV C 241/17). Sąd Najwyższy w tym orzeczeniu zajął się także problematyką ryzyka walutowego wskazując, że ” Z zawartego w umowie kredytowej oświadczenia kredytobiorców, że są świadomi ryzyka walutowego, nie można wyciągać daleko idących wniosków. Z jednej strony chodzi o ryzyko rynkowe wynikające z prawdopodobieństwa zmiany kursu wymiany lub stopy procentowej, a z drugiej, w tej sprawie prawnie irrelewantne, ryzyko kredytowe prawdopodobieństwa niespłacenia kredytu. Rzeczywistość pokazała, że określenie nawet w przybliżeniu skali ryzyka walutowego związanego z kredytami walutowymi, w szczególności jeśli chodzi o skalę zmiany kursu CHF okazało się złudne i daleko nietrafione.” Takie oświadczenie nie stanowi zrealizowania przez bank obowiązku rzetelnej informacji o ryzyku – zamiast takiej informacji banki przedstawiały kredytobiorcom standardowe druki oświadczeń o tym że “zostali w pełni poinformowani o ryzyku”, bez dostarczenia im jednocześnie informacji o tym na czym polega ryzyko, jaka jest jego skala i prawdopodobieństwo jego zmaterializowania.
