Dzisiaj odbyło się posiedzenie Izby Cywilnej Sądu Najwyższego w sprawie kredytów we franku szwajcarskim. Podczas posiedzenia po raz kolejny nie rozstrzygnięto najważniejszych wątpliwości związanych z kredytami w CHF. Sędziowie Sądu Najwyższego postanowili zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 3 pytaniami prejudycjalnymi.
Sąd Najwyższy nie rozstrzygnął kluczowych wątpliwości
To miał być sądny dzień dla Frankowiczów, tymczasem żadnego przełomu nie było. Po dzisiejszym posiedzeniu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego mieliśmy poznać odpowiedzi na 6 pytań, skierowanych przez Prezes SN, Małgorzatę Manowską (treść wszystkich pytań do SN znajdziesz na końcu tego artykułu). Najważniejszym pytaniem było pytanie ostatnie, dotyczące tego, czy jeśli konsumentowi lub bankowi przysługuje roszczenie o zwrot zapłaconych rat kredytu, to czy mogą oni żądać wynagrodzenia za korzystanie z tych pieniędzy? Postanowienie Sądu Najwyższego z dn. 2 września 2021 r. nie rozstrzyga jednak kluczowych kwestii dotyczących kredytów w helweckiej walucie.
6 pytań do Sądu Najwyższego ws. kredytów we frankach
Podczas dzisiejszego posiedzenia Sądu Najwyższego, sędziowie mieli odpowiedzieć na 6 pytań, których treść prezentujemy poniżej.
1. Czy w razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie wiąże konsumenta, możliwe jest przyjęcie, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa lub zwyczajów?
W razie odpowiedzi przeczącej:
2. Czy w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu indeksowanego do takiej waluty umowa może wiązać strony w pozostałym zakresie?
3. Czy w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej umowa ta może wiązać strony w pozostałym zakresie?
Niezależnie od treści odpowiedzi na pytania 1-3:
4. Czy w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej, w wykonaniu, której bank wypłacił kredytobiorcy całość lub część kwoty kredytu, a kredytobiorca dokonywał spłat kredytu, powstają odrębne roszczenia z tytułu nienależnego świadczenia na rzecz każdej ze stron, czy też powstaje jedynie jedno roszczenie, równe różnicy spełnionych świadczeń, na rzecz tej strony, której łączne świadczenie miało wyższą wysokość?
5. Czy w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej z powodu niedozwolonego charakteru niektórych jej postanowień, bieg przedawnienia roszczenia banku o zwrot kwot wypłaconych z tytułu kredytu rozpoczyna się od chwili ich wypłaty?
6. Czy, jeżeli w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej którejkolwiek ze stron przysługuje roszczenie o zwrot świadczenia spełnionego w wykonaniu takiej umowy, strona ta może również żądać wynagrodzenia z tytułu korzystania z jej środków pieniężnych przez drugą stronę?
